Η ανθρωπιά δεν έχει τελειώσει ακόμα… κινήσεις σαν κι αυτές, μας δίνουν ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο.
Πολλές είναι οι φορές που «τσάκωσα» τη συγκεκριμένη κυρία, αλλά δε τόλμησα να της μιλήσω, γιατί η πράξη της δεν χωρούσε λόγια. Χωρίς «μπράβο», χωρίς επευφημίες, η κυρία αυτή κλείνει το στόμα σε πολλούς από εμάς.
Επί καθημερινής βάσεως τη συναντώ. Με βλέπει… της χαμογελώ… και ξέρει. Ξέρει ότι αυτό που κάνει είναι μεγάλο, για αυτό και μια ματιά αρκεί για να δει το θαυμασμό μου. Και μετά συνεχίζει αγέρωχη το έργο της. Ξηρή τροφή για τα αδέσποτα στο Κέντρο της Πάφου, που είναι, κυρίως γατιά, και στη συνέχεια, καθαρό νερό, από παγούρι που φέρνει από το σπίτι της, και δεν πιστεύω ότι σταματά εκεί. Πολλά είναι τα αδέσποτα που σίγουρα θα τρώνε από τα «χέρια» της.
Άλλοι μπορούν να πουν, πως πλέον αυτό της έγινε ρουτίνα, εγώ από την άλλη λέω, ότι τέτοιοι άνθρωποι μας κάνουν ακόμα να ελπίζουμε στο καλό, στις «σταγόνες» ή στον «ωκεανό» μεγαλοψυχίας που έχει ακόμα ο καθένας μέσα του. Πως η καθημερινή ανθρωποφαγία δε μας έχει καταπιεί ακόμα. Πως πολλοί από εμάς αντιμετωπίζουν τα ζώα, όπως τους αξίζει… σαν όντα που πονούν, υποφέρουν, πεινούν!
*Φωτογραφία αρχείου