Σε περιπέτεια μετατράπηκε η απόφαση δυο τουριστών, ενός Ουκρανού και ενός Πολωνού να μεταβούν στο ιστορικό χωριό Βρέτσια, στην ορεινή Πάφο.
Γύρω στις 4:50 το απόγευμα του Σαββάτου 8/10, ενώ οδηγούσαν αυτοκίνητο ενοικιάσεως με κατεύθυνση το χωριό, «κόλλησαν» σε ανώμαλο δρόμο. Το όχημα τους παρέμεινε ακινητοποιημένο στη δύσβατή περιοχή και αφού διαπίστωσα ότι ήταν αδύνατον να τα καταφέρουν μόνοι τους κάλεσαν την Αστυνομία για βοήθεια.
Για τέσσερις και πλέον ώρες δυο περιπολικά από τους Αστυνομικούς Σταθμούς Παναγιάς και Κελοκεδάρων αναζητούσαν τους τουρίστες. Το έργο τους δυσκόλεψε το προχωρημένο της ώρας, αφού άρχισε να νυχτώνει.
Τελικά γύρω στις 8:30 τα δυο πρόσωπα εντοπίστηκαν καλά στην υγεία τους και μεταφέρθηκαν με περιπολικό στο ξενοδοχείο τους.
Δυο λόγια για το χωριό Βρέτσια
Το χωριό Βρέτσια βρίσκεται στον δρόμο που οδηγεί προς τα χωριά Πάνω Παναγιά, Αξύλου, Αμαργέτη, Πενταλιά, Γαλαταριά, Κοιλίνεια, στην επαρχία Πάφου. Τα Βρέτσια είναι ένα εγκαταλελειμμένο τουρκοκυπριακό χωριό που αφέθηκε στη μοίρα του μετά την τουρκική εισβολή του 1974, όταν οι Τουρκοκύπριοι άφησαν τα σπίτια τους για την βόρεια Κύπρο.
Γεφύρι της Ρουδιάς
Σε παραπόταμος του Ξερού ποταμού, σε μια κατάφυτη περιοχή στο δάσος της Πάφου, συναντάμε το γεφύρι της Ρούδιας. Κατασκευασμένο κατά την περίοδο της ενετοκρατίας οφείλει την ονομασία του στο ρούδι (=ρους ο βυρσοδεψικός, γνωστό στην καθομιλουμένη και ως σουμάτζιη). Ο φυλλοβόλος αυτός θάμνος, του οποίου τα φύλλα και ο φλοιός χρησιμοποιούνται στη βυρσοδεψία, αποτελούσε ένα από τα κύρια εισοδήματα της περιοχής κατά την περίοδο της ενετοκρατίας.
Κατά την δεκαετία του `50 το γεφύρι είχε σχεδόν καταστραφεί από ισχυρό σεισμό. Στην περίοδο της αγγλοκρατίας υπήρξε σκέψη για κατεδάφιση του, με σκοπό τη διάνοιξη αγροτικού δρόμου. Τελικά οι προσπάθειες εγκαταλείφθηκαν, με αποτέλεσμα το γεφύρι να αναστηλωθεί κατά την περίοδο του ’70. Το τόξο του γεφυριού έχει άνοιγμα περίπου 10μ. και ύψος 6 μ.
Από το γεφύρι ξεκινά γραμμικό μονοπάτι 3χλμ που φτάνει μέχρι το χωριό Βρέτσια. Η βλάστηση στην περιοχή είναι πλούσια κυρίως σε πλάτανους, πεύκα και σκλήδρους.
Το 2018 αρχαιολόγοι ανακάλυψαν άγνωστη νεολιθική αγροτική εγκατάσταση
Ευρήματα για μια άγνωστη μέχρι σήμερα νεολιθική εγκατάσταση στο Τρόοδος – Στα πλαίσια ανασκαφών του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Λίθινα εργαλεία, κοσμήματα από πικρόλιθο και διατροφικά κατάλοιπα ζώων, τα οποία σχετίζονται με μια άγνωστη μέχρι σήμερα νεολιθική εγκατάσταση αποκάλυψε η αρχαιολογική σκαπάνη της ερευνητικής ομάδας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
«Η ερευνητική ομάδα του ΑΠΘ, με επικεφαλής τον Καθηγητή Αρχαιολογίας Νίκο Ευστρατίου, συνεχίζοντας τις ανασκαφικές της δραστηριότητες στο άνω μέρος της κοιλάδας του Ξερού ποταμού στην ορεινή Κύπρο, στην περιοχή της Πάφου, αποκάλυψε σημαντικά αρχαιολογικά στοιχεία, αρχιτεκτονικά κατάλοιπα, λίθινα εργαλεία, κοσμήματα από πικρόλιθο, διατροφικά κατάλοιπα ζώων, τα οποία σχετίζονται με μια άγνωστη μέχρι σήμερα Νεολιθική εγκατάσταση», αναφέρεται σε ανακοίνωση του Τμήματος Αρχαιοτήτων, τη οποία μεταδίδει το ΓΤΠ.
Η νέα θέση, προστίθεται, «εντοπίστηκε σε απόσταση λίγων δεκάδων μέτρων από την παλαιότερη χρονολογικά κυνηγετική κατασκήνωση της 9ης χιλιετίας του Αγ. Ιωάννη/Βρέτσια-Ρουδιά, η οποία ερευνάται ανασκαφικά από την ίδια αρχαιολογική ομάδα τα τελευταία χρόνια».
«Η νέα θέση έχει πάρει την ονομασία Αγ. Ιωάννης/Βρέτσια-Άνω Ρουδιάς και σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις, πρόκειται για μια αγροτική εγκατάσταση στο Τρόοδος, η έκταση και ο ακριβής χαρακτήρας της οποίας είναι ακόμα υπό διερεύνηση», σημειώνεται.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση «τα νέα αυτά στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι η ορεινή ενδοχώρα της Κύπρου παρουσιάζει εξίσου σημαντικό ερευνητικό ενδιαφέρον με αυτό των πεδινών και κυρίως παράκτιων περιοχών όσον αφορά στην πρώιμη προϊστορία του νησιού».
Αν και η ανασκαφική έρευνα στη νέα θέση βρίσκεται στην αρχή της, αναφέρεται, «οι πρώτες αρχαιολογικές ενδείξεις είναι ευρήματα που πιθανότατα χρονολογούνται σε μια πρώιμη φάση της Ακεραμικής Νεολιθικής (Φάση Καλαβασού/Χοιροκοιτίας) που χρονολογείται στα μέσα της 7ης χιλιετίας π.Χ. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι λίθινα εργαλεία και αγγεία στον ευρύτερο χώρο είχαν προϊδεάσει την αρχαιολογική έρευνα για την ύπαρξη μιας θέσης της Ακεραμικής Νεολιθικής περιόδου, επιβεβαιώνοντας την εκτίμηση των αρχαιολόγων ότι, κατά τα πρώιμα προϊστορικά χρόνια, το Τρόοδος δεν ήταν περιοχή αποκλειστικά εποχικών και περιθωριακών δραστηριοτήτων, όπως κυνήγι, τροφοσυλλογή, αλλά αντίθετα όριζε και τη μόνιμη παρουσία γεωργών και κτηνοτρόφων ομάδων που, ανάμεσα στα άλλα, χαρακτηρίζονταν από έντονη κινητικότητα, επαφές και διακίνηση πρώτων υλών, όπως τον πικρόλιθο».
«Η ανάδειξη της προϊστορίας της ορεινής Κύπρου από την ερευνητική ομάδα του ΑΠΘ ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην αρχαιολογία του νησιού που φιλοδοξεί να εντάξει στη συζήτηση τις θεωρητικά περιθωριακές περιοχές και τον ρόλο τους στη διαμόρφωση της κυπριακής πολιτισμικής παράδοσης διαχρονικά», καταλήγει η ανακοίνωση.
Της Χριστιάνας Τσαγγάρη
