Ο πρώην Βοηθός Αρχηγός Αστυνομίας Λάμπρος Θεμιστοκλέους ήταν ο κύριος ομιλητής στο ετήσιο μνημόσυνο του αστυνομικού Περικλή Περικλεούς που δολοφονήθηκε από την ΕΟΚΑ Β . Στο επικήδειο ο Λάμπρος Θεμιστοκλέους αναφέρθηκε σε άγνωστες πτυχές του ηρωισμού του συναγωνιστή του , εκθειάζοντας το σθένος και την αγωνιστικότητα του.

Αυτούσια η ομιλία του.

«Τιμούμε σήμερα την μνήμη του συναγωνιστή, ήρωα της Αντίστασης κατά του προδοτικού Πραξικοπήματος του 1974 , Περικλή Περικλέους. Τον Ιούλιο του 1973 σε ηλικία 18 χρόνων μετά την αποφοίτηση μας από το Γυμνάσιο ενταχθήκαμε στο Εφεδρικό Σώμα που είχε δημιουργηθεί για να υπερασπισθεί την νομιμότητα και την Δημοκρατία από τες παράνομες ενέργειες της ΕΟΚΑ Β και της Χούντας που επεδίωκαν την ανατροπή του Εθνάρχη Μακαρίου και την κατάλυση της Δημοκρατίας. Μετά την ένταξη μας στο Εφεδρικό Σώμα αφού τύχαμε της σχετικής εκπαίδευσης μας ανατέθηκαν διάφορα καθήκοντα που σχετίζοντο με την ασφάλεια του κράτους και την διατήρηση της νομιμότητας.

Ο ήρωας Περικλής ήταν άνθρωπος με καλή καρδιά ξεχώριζε ανάμεσα σε όλους για το φιλότιμο την συναδελφοσύνη την πειθαρχία και τον σεβασμό σε όλους, συναδέλφους και προϊσταμένους και την προθυμία του να φέρει σε πέρας κάθε αποστολή που του ανατίθετο.

Η εκδήλωση του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974 μας βρήκε στους κοιτώνες του Εφεδρικού Σώματος στην Αθαλάσσα, προτού προλάβουμε να φυλάξουμε τον οπλισμό και την εξάρτιση μας από τα νυχτερινά

καθήκοντα. Τα τεθωρακισμένα της Εθνικής Φρουράς μας είχαν περικυκλώσει ενώ οι σφαίρες έπεφταν βροχή και μόλις που τα καταφέραμε να οχυρωθούμε σε μια από τες διπλανές Αστυνομικές κατοικίες όπου διέμεναν αστυνομικοί με τις οικογένειες τους .

Τα πυρά των πραξικοπηματιών ήταν συνεχή και κτυπούσαν το εσωτερικό της κατοικίας όπου καταφύγαμε . Κάποιοι από αυτούς μας καλούσαν να παραδοθούμε αλλά αυτό ήταν η έσχατη μας επιλογή και συνεχίσαμε την αντίσταση έστω και αν η μάχη που δίδαμε ήταν άνιση μπροστά στα τανκς.

Όπως ανέφερα και στην ομιλία μου στις 25.7.2004 κατά τα αποκαλυπτήρια της προτομής του ήρωα Περικλή Περικλή σε αυτό το χώρο, εκείνη την τραγική στιγμή όλα εξελίχθησαν αστραπιαία. Ο Περικλής μπήκε στο υπνοδωμάτιο και προχώρησε με προφύλαξη προς το παράθυρο που άνοιγε προς την πίσω πλευρά της πρώτης σειράς των Αστυνομικών κατοικιών. Ενώ τον ακολουθούσα ένα βλήμα σφαίρας πέρασαν σχεδόν εξ επαφής από κοντά μου και ενστικτωδώς έπεσα στο πάτωμα. Την ίδια στιγμή μέσα στον καταιγισμό των πυρών άκουσα τον Περικλή να λέει « Έπαιξαν με οι…….» χωρίς όμως να προλάβει να τελειώσει από πού ήθελε να πει και έχασε τις αισθήσεις του. Αμέσως έτρεξα πίσω του και τον άρπαξα από το κεφάλι όπως ήταν πεσμένος προς το παράθυρο και τον ακούμπησα πάνω μου. Αφού του αφαίρεσα την ζώνη με τις σφαιροθήκες τον ξάπλωσα στο κρεβάτι που υπήρχε στο υπνοδωμάτιο .Η πληγή στο κεφάλι δεν άφηνε καμιά αμφιβολία ότι είχε αφήσει την τελευταία του πνοή. ‘’

Οι πραξικοπηματίες τελικά με την δύναμη των όπλων και των τανκς κατάφεραν να επιβληθούν και μετά από προτροπή Αξιωματικών μας παραδοθήκαμε και μας οδήγησαν στις Κεντρικές Φυλακές ως κοινούς εγκληματίες.

Φεύγοντας φώναζα ότι αφήναμε στα πάνω δωμάτια ένα συνάδελφο κτυπημένο από σφαίρες αλλά κανένας δεν νοιαζόταν.

Σε μένα έπεσε το βαρύ φορτίο της ενημέρωσης των συγγενών του ήρωα για το θάνατο του όταν με επεσκέφθηκε η αδελφή του Ελένη και ζητούσε να μάθει λεπτομέρειες για την τύχη του αφού αναζητούσαν ακόμη την σορό του.

Είναι με βαριά την καρδιά αγαπητή Ελένη που σε ενημέρωνα για τα θλιβερά συμβάντα γνωρίζοντας ότι έσβηνε κάθε ελπίδα να ξανά έβλεπες τον αδελφό σου ζωντανό.

Συναγωνιστή μας .

Οι πραξικοπηματίες σου πήραν πρόωρα την ζωή αγωνιζόμενος για τα δημοκρατικά ιδεώδη για αυτές τις αξίες που σε δίδαξε η οικογένεια σου .Η θυσία σου ας μη πάει χαμένη και ας μείνει δίδαγμα για τες νέες γενεές,

ότι τότε και μόνο έχουν μέλλον όταν αγωνίζονται για τα οράματα τους.

Αιωνία σου η μνήμη Αθάνατε ήρωα της Αντίστασης».