Με μια γραφή που ισορροπεί ανάμεσα στην ευαισθησία και τη βαθιά νοηματοδότηση, ο Αδάμος Χριστοφίδης συγκαταλέγεται ανάμεσα στους αξιόλογους δημιουργούς της σύγχρονης λογοτεχνικής σκηνής. Συγγραφέας και εκπαιδευτικός, καταφέρνει μέσα από τα έργα του να αγγίζει μικρούς και μεγάλους, μεταφέροντας μηνύματα ανθρωπιάς, αποδοχής και εσωτερικής αναζήτησης. Το μότο του είναι πως «όταν υπάρχει πίστη, ελπίδα, αγάπη, αλλά και συνεργασία, όλα αυτά μπορούν να οδηγήσουν στο να πραγματοποιηθεί το πιο όμορφο θαύμα».

Η σχέση του με τη λογοτεχνία ξεκινά από την παιδική του ηλικία. Όπως ο ίδιος έχει αναφέρει στον «Π», από μικρός αγαπούσε τη μουσική και τη γραφή, καταγράφοντας σκόρπιες σκέψεις, λέξεις και προτάσεις που άλλοτε μετατρέπονταν σε στίχους και άλλοτε σε μικρές ιστορίες. Για χρόνια, όμως, αυτά τα κείμενα έμεναν «κλειδωμένα σε ένα συρτάρι». Το πρώτο ουσιαστικό βήμα έγινε το 2009, κατά τη διάρκεια της πρακτικής του άσκησης στην Αθήνα, όταν κλήθηκε μαζί με την ομάδα του να δημιουργήσει μια πασχαλινή δραστηριότητα για παιδιά. Τότε γεννήθηκε η πρώτη του ιστορία, η οποία χρειάστηκε να περιμένει αρκετά χρόνια μέχρι να πάρει τον δρόμο της έκδοσης. Η καθοριστική στιγμή ήρθε το 2024, όταν ήρθε σε επαφή με τις Εκδόσεις «Συμπαντικές Διαδρομές».

Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς κυκλοφόρησε το πρώτο του παραμύθι με τίτλο «Οι κότες απεργούν», σηματοδοτώντας την επίσημη είσοδό του στον εκδοτικό χώρο. Πρόκειται για μια πασχαλινή ιστορία με έντονο χιούμορ, η οποία, πέρα από τα ήθη και έθιμα, περνά στα παιδιά μηνύματα συνύπαρξης, ισότητας και κοινωνικής ευθύνης σε έναν πολυπολιτισμικό κόσμο. Η καθημερινή επαφή του με τα παιδιά, μέσα από την εργασία του στο νηπιαγωγείο, αποτελεί βασική πηγή έμπνευσης για τα παραμύθια του. Παρατηρεί, ακούει, σημειώνει φράσεις, προβληματισμούς και αυθόρμητες σκέψεις των παιδιών, τις οποίες μεταπλάθει σε ιστορίες με παιδαγωγικό και συναισθηματικό βάθος. Παράλληλα, ο Αδάμος Χριστοφίδης έχει καταθέσει και μια πιο προσωπική πλευρά της γραφής του μέσα από το μυθιστόρημα «Το τελευταίο άγγιγμα της Αφροδίτης». Όπως έχει τονίσει, το έργο αυτό αποτελεί μια «κατάθεση ψυχής» και συνδέεται με μια υπόσχεση που έδωσε στη γιαγιά του, ένα πρόσωπο-σύμβολο καλοσύνης και ευγένειας στη ζωή του. Μέσα από ένα ταξίδι στον χρόνο και τη μυθολογία, οι ήρωες καλούνται να ανακαλύψουν ένα μυστικό που σχετίζεται με τη θεά Αφροδίτη, οδηγώντας τον αναγνώστη σε βαθύτερους προβληματισμούς για το πραγματικό νόημα της ομορφιάς. Το τρίτο του βιβλίο, το παραμύθι «Ο λυπημένος Ουρανός», που κυκλοφόρησε πρόσφατα, αναδεικνύει τη δύναμη της πίστης, της ελπίδας, της αγάπης και της συνεργασίας, υπογραμμίζοντας πως ακόμη και τα πιο δύσκολα εμπόδια μπορούν να ξεπεραστούν όταν υπάρχει ενότητα.

Οι προσωπικές εμπειρίες και τα βιώματά του διαπερνούν τη γραφή του, άλλοτε διακριτικά και άλλοτε πιο έντονα. Ο ίδιος αναγνωρίζει ότι ανεκπλήρωτα όνειρα, επιθυμίες και εσωτερικοί προβληματισμοί έχουν βρει τον δρόμο τους μέσα στις ιστορίες του, ιδιαίτερα στο μυθιστόρημά του, όπου το προσωπικό στοιχείο είναι πιο έντονο. Ως αναγνώστης, δεν περιορίζεται σε έναν μόνο αγαπημένο συγγραφέα, αλλά δηλώνει ότι θαυμάζει διαφορετικές λογοτεχνικές φωνές, όπως του Ευγένιου Τριβιζά, του Ίρβιν Γιάλομ, του Dan Brown και του Νίκου Καζαντζάκη, αναγνωρίζοντας την αξία της πολυφωνίας στη λογοτεχνία. Ιδιαίτερη σημασία αποδίδει στη σχέση των νέων με το βιβλίο. Σε μια εποχή κυριαρχίας της τεχνολογίας, θεωρεί πως το έντυπο βιβλίο διατηρεί μια μοναδική αξία, καθώς συμβάλλει ουσιαστικά στην πνευματική καλλιέργεια, την κριτική σκέψη και τη διαμόρφωση χαρακτήρα. Για εμένα αναφέρε « το βιβλίο πάντοτε θα παραμένει κάτι το ξεχωριστό και η αίσθηση όταν αποκτά κάποιος ένα βιβλίο ή αυτή η μυρωδιά όταν το ανοίγει δεν μπορεί να συγκριθεί με κάτι άλλο». Οπότε σημείωσε « θεωρώ πολύ σημαντικό οι άνθρωποι και ειδικά οι νέοι να έρχονται σε επαφή με τα βιβλία και κυρίως στη φυσική τους μορφή, καθώς μέσα από τις ιστορίες που διαβάζουν προβληματίζονται και βελτιώνουν με αυτό τον τρόπο το πολιτισμικό και πνευματικό τους επίπεδο».

Τέλος, σχολιάζοντας τη λογοτεχνική πραγματικότητα στην Κύπρο, επισημαίνει ότι οι ευκαιρίες για νέους συγγραφείς παραμένουν περιορισμένες, γεγονός που συχνά τους οδηγεί σε εκδοτικούς οίκους της Ελλάδας. Παρά τους αργούς ρυθμούς, εκφράζει την αισιοδοξία του ότι η κυπριακή λογοτεχνία μπορεί να ανθίσει και να αποκτήσει διεθνή παρουσία, αρκεί να αναγνωριστεί η αξία της ως βασικό κομμάτι του πολιτισμού. Επισημαίνει επίσης πως ως εκπαιδευτικός, διάφορα θέματα όπως ο ρατσισμός, η βία και η παραβατικότητα και η διαφορετικότητα πρέπει να

αναδειχθούν περισσότερο. Πρόσθεσε ακόμα πως τα διάφορα λογοτεχνικά φεστιβάλ που πραγματοποιούνται δίνουν την ευκαιρία στο κοινό να έρθει σε επαφή με τους συγγραφείς και το έργο τους, να ανταλλάξουν τις απόψεις και τους προβληματισμούς τους, ενώ οι ίδιοι οι συγγραφείς γίνονται με τον τρόπο αυτό και πιο γνωστοί σε μια μεγαλύτερη μερίδα ανθρώπων.

Βιογραφικό:

Ο Αδάμος Χριστοφίδης γεννήθηκε το 1980 στην Πάφο από πρόσφυγες γονείς. Σπούδασε στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία, αποφοιτώντας με βαθμό «Άριστα» και από το 2013 εργάζεται σε δημόσια νηπιαγωγεία σε διάφορα προγράμματα, όπως το προαιρετικό ολοήμερο σχολείο. Το 2020 πήρε τον μεταπτυχιακό τίτλο της Δημόσιας Διοίκησης, με κατεύθυνση την Εκπαιδευτική Διοίκηση από το Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφου. Στον ελεύθερό του χρόνο ασχολείται με το διάβασμα και τη συγγραφή, ενώ του αρέσει να ακούει μουσική.