Στην Κύπρο έχει στηθεί εδώ και χρόνια μια ολόκληρη παραοικονομία εμπορίας αδειών για φωτοβολταϊκά πάρκα.

Κάποιοι εξασφαλίζουν, ή βρίσκονται σε διαδικασία εξασφάλισης αδειών (όρους σύνδεσης, περιβαλλοντική, πολεοδομική, οικοδομική κ.λπ.) από το κράτος.

Κρατούν αυτές τις άδειες, τις ανανεώνουν και τις συντηρούν για χρόνια. Οι περισσότερες σε ενοικιαζόμενη γεωργική γη δεσμεύοντας, ταυτόχρονα, για όλο αυτό το διάστημα, κρατική περιουσία, δηλαδή τη διαθέσιμη χωρητικότητα στους υποσταθμούς και στο δίκτυο της Αρχής Ηλεκτρισμού. Έτσι εμποδίζεται κάθε άλλη ανάπτυξη, κυρίως έργων αυτοκατανάλωσης και μικρών φωτοβολταϊκών.

Στο τέλος, οι κάτοχοι των αδειών αναζητούν αγοραστές για να τις πουλήσουν συνήθως μέσω εταιρειών Special Purpose Vehicle (SPV) με μηδενικό φόρο, μεταβιβάζοντας απλώς τις μετοχές αποκομίζοντας τεράστιες, εικονικές υπεραξίες.

Αυτή η στρέβλωση πρέπει να τελειώσει. Όλες οι άδειες, συμπεριλαμβανομένων των προκαταρκτικών όρων σύνδεσης, πρέπει να έχουν ημερομηνία λήξης και δεσμευτική υποχρέωση υλοποίησης, με συγκεκριμένα αποδεικτικά στοιχεία. Το κράτος δεν μπορεί να επιτρέπει, εις γνώσιν του, μια παράνομη βιομηχανία υπερκερδών εις βάρος των πραγματικών επενδυτών και του δημοσίου συμφέροντος.