Οι καλοκαιρινοί μήνες στην Κύπρο συνοδεύονται πλέον από ένα γνώριμο, επαναλαμβανόμενο και επικίνδυνο φαινόμενο: τις καταστροφικές πυρκαγιές. Οι εικόνες από καμένα δάση, εκκενώσεις κοινοτήτων και μάχες με τις φλόγες από εδάφους και αέρος, έχουν γίνει δυστυχώς μέρος της καλοκαιρινής καθημερινότητας. Το ερώτημα δεν είναι μόνο πότε θα ξεσπάσει η επόμενη φωτιά, αλλά κυρίως: τι κάνουμε για να την αποτρέψουμε;
Και πόσο έχουμε μάθει από τα πάθει του παρελθόντος ;
Δυστυχώς εκ του αποτελέσματος και των τραγικών αποτελεσμάτων της πρόσφατής τεράστιας πυρκαγιάς στην Λεμεσό που άφησε πίσω της νεκρούς και καμένες περιουσίες και γη πέραν των 120 τετραγωνικών χιλιομέτρων , είναι εμφανές ότι βρισκόμαστε πάλι στο ίδιο έργο θεατές .
Το Ιούνιο του 2016 μετά την καταστροφική πυρκαγιά στην Σολιά που πάλι άφησε νεκρούς και τραυματίες και έκαψε 19 τετ.χιλ. με κρατικό δάσος και ιδιωτικές περιουσίες , συστάθηκε Ανεξάρτητη Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων που ανέλαβε να δώσει απαντήσεις για αυτή την καταστροφή .
Μέσα λοιπόν από τη έκθεση που συνέταξε αυτή η επιτροπή ,καταγράφονται τα πιο κάτω αποτελέσματα :
- Η πυρκαγιά ξεκίνησε από ανθρώπινη αμέλεια
- Υπήρξε καθυστέρηση στον εντοπισμό της πυρκαγιάς
- Καθυστέρηση στην επέμβαση για καταστολή της
- Καθυστέρηση στην κινητοποίηση των απαραίτητων δυνάμεων και πτητικών μέσων
- Δεν υπήρξαν οι αναγκαίες κατάλληλες υποδομές για εύκολη καταστολή της πυρκαγιάς (π.χ. ακατάλληλοι δασικοί δρόμοι, αντιπυρικές λωρίδες κ.α).
Τον Ιούλιο του 2021 ,είχαμε την καταστροφική πυρκαγιά στην ορεινή Λάρνακας που άφησε πίσω της τέσσερίς νεκρούς και καμένες περιουσίες και γή πέραν των 50 τετραγωνικών. χιλιομέτρων .
Το πόρισμα που συντάχθηκε και για αυτή την πυρκαγιά καταλήγει και αυτό στα ίδια συμπεράσματα με την έκθεση για τα αίτια της πυρκαγιάς στην Σολία .
Είναι λοιπόν κατανοητό ότι κάτι δεν γίνεται σωστά στο τρόπο αντιμετώπισης των πυρκαγιών .
Η αντιμετώπιση των πυρκαγιών δεν μπορεί πλέον να περιορίζεται μόνο στην καταστολή τους.
Η πρόληψη πρέπει να είναι ο βασικός άξονας μιας εθνικής στρατηγικής.
Παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει —με ενίσχυση των μέσων πυρόσβεσης, διεθνείς συνεργασίες και χρήση τεχνολογίας— η απουσία ενός συστηματικού σχεδίου διαχείρισης κινδύνου είναι εμφανής.
Το πρόβλημα είναι σύνθετο.
Από τη μία, η κλιματική αλλαγή καθιστά το φυσικό περιβάλλον πιο ευάλωτο.
Από την άλλη, η ανθρώπινη αμέλεια και η έλλειψη παιδείας γύρω από την ευθύνη για το περιβάλλον οδηγούν σε εμπρησμούς, είτε από πρόθεση είτε από απερισκεψία.
Η πολιτεία οφείλει να επενδύσει περισσότερο στην εκπαίδευση του πολίτη, στην οργάνωση της τοπικής αυτοδιοίκησης και κυρίως στη συντήρηση και καθαρισμό των δασικών και αγροτικών εκτάσεων. Επιπλέον, η υιοθέτηση τεχνολογιών πρόβλεψης και επιτήρησης πρέπει να είναι συνεχής και εξελισσόμενη, όχι περιστασιακή.
Η Κύπρος δεν αντέχει άλλο να μετρά πληγές κάθε καλοκαίρι. Η προστασία του φυσικού πλούτου δεν είναι απλώς οικολογική υποχρέωση – είναι ζήτημα επιβίωσης, οικονομικής σταθερότητας και κοινωνικής συνοχής.
Αν δεν κινηθούμε συντονισμένα και αποφασιστικά, οι φλόγες του κάθε καλοκαιριού θα συνεχίσουν να σβήνουν ό,τι πολυτιμότερο μας έχει απομείνει: το φυσικό μας σπίτι.
Ηλίας Μυριάνθους
Βουλευτής Πάφου
ΚΣ ΕΔΕΚ
28/7/2025
