Τα όσα τραγικά συνέβησαν τον μαύρον Ιούλην του 1974, συνοψίζονται στην δράση της 32ΜΚ κατά την περίοδο λίγο πριν, κατά και μετά του πραξικοπήματος και της εισβολής: Πατριωτισμός, ήθος, ηρωισμός, αυτοθυσία, εγκατάλειψη, προδοσία.
Μόνο τραγικό μπορείς να χαρακτηρίσεις τον αδελφοκτόνο σπαραγμό μεταξύ αγνών πατριωτών, εκατέρωθεν. Ναι, εκατέρωθεν. Δεν δίνω συχωροχάρτι σε αμετανόητους πραξικοπηματίες αλλά, δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίσει το γεγονός ότι, μια μεγάλη μερίδα αυτών που στελέχωσαν ή στήριξαν την εοκαβήτα, ήταν αγνοί πατριώτες που πίστευαν στην Ένωση, τους οποίους οι επιτήδειοι που ευαγγελίζονταν την Ένωση, αλλά προωθούσαν την διχοτόμηση, τους χρησιμοποίησαν ωσάν, «τους ωφέλιμους ηλίθιους».
Ολογράφως το εοκαβήτα γιατί, αρνούμαι με ένα «β» κεφαλαίο, να εξισώσω το ποιο ηρωικό, ρομαντικό και μεγαλειώδες αγώνα του συγχρόνου Ελληνισμού, με μία εγκληματική οργάνωση η οποία συνέβαλε στην προδοσία της πατρίδας μας.
Ο Σπύρος Παπαγεωργίου, ιδεαλιστής του Ενωτικού κινήματος, δεξί χέρι του Διγενή και Εκπρόσωπος Τύπου της πραξικοπηματικής κυβέρνησης Ν. Σαμψών, μετανιωμένος παρήγγειλε: «Όταν πεθάνω, στον τάφο μου επάνω να γράψετε, Σπύρος Παπαγεωργίου – Ένας ατυχήσας Έλλην». Σε συνέντευξή του στο Ράδιο Πρώτο τον Μάιο 2007 είπε: «Το πραξικόπημα υπήρξε αμερικανικό έργο. Και χρησιμοποιήθηκαν οι Ενωτικοί σ’ αυτή την προσπάθεια, εν αγνοία τους, ως χρήσιμοι ηλίθιοι, για την καταστροφή της Κύπρου. Από τους Ενωτικούς δεν εξαιρώ, βεβαίως, τον εαυτό μου.»
Τέτοιοι, τραγικοί και ατυχήσαντες Έλληνες, ήταν οι καταδρομείς της 32ΜΚ που τους φίλαγε η μοίρα να σκοτωθούν στην επιδρομή κατάληψης του προεδρικού. Τον άδικο θάνατό τους, κάποιοι τον χρησιμοποιούν μέχρι σήμερα για να απαλλαγούν από τις δικές τους αμαρτίες κατά το πραξικόπημα.
Το πραξικόπημα έχει αδίκως χρεωθεί στις Καταδρομές και ιδικά στην 32ΜΚ, λόγω της εφόδου στο προεδρικό. Το πραξικόπημα το σχεδίασε η Χούντα των Αθηνών και το εκτέλεσε σύσσωμη η Εθνική Φρουρά και η ΕΛΔΥΚ. Το αρχηγείο του πραξικοπήματος, μέχρι την επικράτηση του, ήταν το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ.
Ως προς τί η ρετσινιά της προδοσίας στις Καταδρομές και όχι στην ΕΛΔΥΚ και υπόλοιπη ΕΦ; Ένας αγαπημένος αδελφός καταδρομέας, σειράς του πολέμου, με αδελφό αγνοούμενο καταδρομέα, με πίκρα με ρώτησε: «Εάν ο αδελφός μου πέθαινε στο προεδρικό θα ήταν προδότης και τώρα που είναι αγνοούμενος είναι ήρωας;»
Η απάντησης είναι κατηγορηματικά ΟΧΙ. Η προδοσία δεν συνοψίζεται σε μια χούφτα δεκαοκτάχρονους οι οποίοι, επέλεξαν να υπακούσουν σε διαταγές που έπρεπε να αρνηθούν. Η προδοσία βαραίνει την ηγεσία της Χούντας των Αθηνών και στους εν Κύπρο εγκάθετούς της. Αυτοί ποτέ δεν τιμωρήθηκαν. Απεναντίας προήχθησαν και συνταξιοδοτήθηκαν από τις μετέπειτα «δημοκρατικές» κυβερνήσεις σε Ελλάδα και Κύπρο. Η μεγαλύτερη δε προδοσία, έγινε κατά την δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής όπου, σε Ελλάδα και Κύπρο τις δικτατορικές κυβερνήσεις διαδέχθηκαν «δημοκρατικές».
Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη, γιατί θα στεναχωρήσω πολλούς καλούς φίλους και αδελφούς καταδρομείς. Προδότες δεν ήταν οι αδικοχαμένοι αδελφοί μας, αλλά ούτε και ήρωες. Τραγικά θύματα του αδελφοκτόνου σπαραγμού ήταν. Τα περί διατεταγμένης υπηρεσίας είναι, προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις, όσων προσπαθούν να εξαγνιστούν από τις συνέπειες των πράξεών τους κατά το πραξικόπημα. Για να είναι μια υπηρεσία διατεταγμένη, η διαταγή πρέπει να προέρχεται από άτομο εντεταλμένο να υπηρετεί την νόμιμη κυβέρνηση του κράτους και όχι από ένστολους σε θέση εξουσίας οι οποίοι προσπαθούν να καταλύσουν το κράτος και το σύνταγμα. Το τί πήγαιναν να κάνουν οι νεαροί καταδρομείς αδελφοί μας το γνώριζαν.
Το πρωί του πραξικοπήματος, σε συγκέντρωση της 32ΜΚ στο ΚΨΜ του στρατοπέδου στην Τύμπου, ο διοικητής της μοίρας, Τχης Ναπολέων Δαμασκηνός τους ενημέρωσε ότι θα κάνουν «Στρατιωτικό Κίνημα», θα καταλάβουν το προεδρικό και θα ανατρέψουν τον Μούσκο. Με απειλητικό ύφος προέτρεψε όσους δεν θα ακολουθήσουν να βγουν μπροστά. Άλλοι ζητωκραύγαζαν, άλλοι πάγωσαν. Επειδή τίποτα δεν λέχθηκε για την πολυπόθητη Ένωση, ο ΔΕΑ Θεοχάρους Θεοχάρης ρωτά: «Δεν ακούσαμε τίποτα για Ένωση», για να πάρει διαταγή από τον Δαμασκηνό να σιωπήσει (Καϊττάνης, 2023, σ.71-132).
Μετά βεβαιότητας, οι καταδρομείς που σκοτώθηκαν στο προεδρικό, μπορεί να έπεσαν από σφαίρες της προεδρικής φρουράς αλλά, την καίρια ευθύνη φέρει η Διοίκησης Καταδρομών, γιατί τους οδήγησε σε μία τυχάρπαστη, αναδιοργανωτή, αντίθετη σε κάθε κανόνα των στρατιωτικών εγχειριδίων, έφοδο (Καϊττάνης, 2023, σ.71-132). Οι καταδρομείς που έκαναν έφοδο στο προεδρικό, πέθαναν προδομένοι, υπηρετώντας μια ιεραρχία ανάξια της ανδρείας και πατριωτισμού τους. Υπάκουσαν μια διαταγή που όφειλαν να μην υπακούσουν. Ο κάθε ένας για τους δικού του λόγους.
Υπήρχαν όμως και αυτοί που δεν υπάκουσαν. Ασχέτως των ιδανικών και πιστεύω του κάθε ενός, τα μνημεία και Εθνικά μνημόσυνα είναι για τους ήρωες. Ήρωας είναι αυτός που γνωρίζοντας τις συνέπειες των πράξεων του, με κίνδυνο τη ζωή του, επιλέγει να κάνει το σωστό. Τη 15η Ιουλίου 1974, το σωστό επέλεξαν και έπραξαν δύο καταδρομείς. Αρνήθηκαν να λάβουν μέρος στο πραξικόπημα και το πλήρωσαν με την ζωή τους. Ο Σωτήρης Αδάμου Κωνσταντίνου της 31ΜΚ και ο Ματθαίος Ματθαίου της 32ΜΚ. Αυτοί ήταν ήρωες.
Το θρησκευτικό μνημόσυνο όμως, είναι χρέος μας προς όλους τους νεκρούς μας, ανεξάρτητα από το πώς ή πού πέθαναν. Ο Θεός να τους αναπαύει όλους τους.
Αντώνης Κ. Σιβιτανίδης, M.Sc., B.Sc.
Επίκουρος Λοχαγός Καταδρομών
