Πετρίδειο: Ευγενία Τσιπολίτη, πρώτο βραβείο στην κατηγορία του θεατρικού

Την πονάνε είπε « όλες οι χαμένες πατρίδες»

Το πρώτο βραβείο στην κατηγορία του θεατρικού των Πανελλήνιων Λογοτεχνικών Βραβείων του Πετριδείου Ιδρύματος έλαβε το έργο «Πενθεσίλεια και Αχιλλέας» της Ευγενίας Τσιπολίτη.

Σε δηλώσεις της στο πλαίσιο της εκδήλωσης της απονομής των Πανελλήνιων Λογοτεχνικών Βραβείων που διοργάνωσε το Πετρίδειο ίδρυμα το βράδυ της 14ης Ιουνίου στην οποία παρέστη η κ. Τσιπολίτη ανέφερε πως εργάζεται στο Πρωτοδικείο του Πύργου Ηλίας Προϊσταμένη στο Τμήμα Διοίκησης ωστόσο η λογοτεχνία είναι η μεγάλη της αγάπη.

Η κ. Τσιπολίτη σημείωσε πως αποτελεί μεγάλη τιμή για την ίδια το γεγονός ότι έτυχε το έργο της βράβευση από το Πετρίδειο Ίδρυμα αλλά και για το ότι προσκλήθηκε στην εκδήλωση.

Ερωτηθείς σχετικά, ανέφερε πως ήδη έχει ολοκληρώσει την συγγραφή του δεύτερου θεατρικού βιβλίου της, έχει γράψει δύο σενάρια και ετοιμάζει άλλα δύο, προσθέτοντας πως επιθυμία της είναι να λάβει μέρος στο Φεστιβάλ για Παιδιά που διοργανώνεται στα Ολύμπια με το έργο το “Ζιζάνιο” που πρόκειται ταινία μικρού μήκους. Επίσης συνέχισε, έχει ετοιμάσει μια άλλη ταινία μικρού μήκους και θα την στείλει στην Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος.

Αγαπά το θέατρο, τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς και μετά τους κλασικούς συγγραφείς ενώ αγαπά , όπως είπε, πολύ τον Χένρικ Ίψεν.
Αρχικά δεν είχε σκεφτεί να γράψει Θέατρο ωστόσο ένα μεταπτυχιακό που παρακολουθεί στην δημιουργική γραφή σημείωσε μεγάλη επιτυχία στο Θέατρο αλλά και στο σενάριο.

Στο χαρτί συνέχισε πέρα του ότι πρέπει να αποτυπώσεις την ψυχολογία του ανθρώπου πρέπει να συνδυάσεις και με διάφορα γεγονότα και να λάβεις πληροφορίες.

Στο θεατρικό που εξασφάλισε το πρώτο βραβείο ο ήρωας της κ. Τσιπολίτη είναι από την Κύπρο από τις κατεχόμενες περιοχές. Εμένα, είπε χαρακτηριστικά, « όλες οι χαμένες πατρίδες με ενοχλούνε, με πονάνε». Έτσι, όπως ανέφερε, για να δώσει περισσότερη διάσταση στο έργο της ασχολήθηκε με το κομμάτι της Κύπρου. Το νόημα του θεατρικού της έργου συνέχισε είναι ότι “δεν γίνεται τίποτα για την επανένωση της πατρίδας μας» ή και το ερώτημα « δεν μπορεί να γίνει κάτι;» .

Το βιβλίο περιέχει τις βαθύτατες σκέψεις, τους πόνους, και τις αγωνίες από ανάγκη να πάρει απαντήσεις αλλά και να ταρακουνήσεις κάποιους ανθρώπους για την εξεύρεση λύσης. Στέλνει επίσης και μηνύματα ειλικρίνειας. Στο θεατρικό της πρωταγωνιστές είναι ένα ζευγάρι που έχει αποκτήσει ένα παιδί αλλά και μια νέα κοπέλα η οποία είναι διαιτολόγος και δεν ξέρει αν πρέπει να αφιερώσει το χρόνο της στο μεγάλωμα του παιδιού της ή αν πρέπει να ταρακουνηθεί για την πορεία της ζωή της.

Η μητέρα της ωστόσο σύμφωνα με το σενάριο έρχεται και την ταρακουνά γιατί μεγάλωσε σε μια άλλη εποχή που τα έκανε όλα μόνη της προσπαθώντας να επιβιώσει. Προσπαθεί λοιπόν να της πεί ότι δεν πρέπει να προσηλωθεί αποκλειστικά σε έναν τομέα, είτε αυτό λέγεται παιδί, είτε άντρας, είτε δουλειά. Έτσι η κόρη αρχίζει να ψάχνεται και ανακαλύπτει για τον άντρα της πράγματα που δεν τα περιμένει και ξεφεύγει η κατάσταση.

Ο άντρας της πάλι έχει φύγει από την Κύπρο έχει χάσει έναν αδερφό που ήταν πιλότος στο πόλεμο και δεν μπορεί να το διαχειριστεί με αποτέλεσμα να ξεφεύγει… Το όνειρο δε, του άντρας της είναι πως θα αποκτηθεί το χαμένο κομμάτι της Κύπρου. Έστειλε επίσης το μήνυμα πως μέσα σε ένα ζευγάρι πρέπει να υπάρχει ειλικρίνεια γιατί μόνος του κανένας δεν μπορεί να κάνει τίποτα.

Ερωτηθείς για τα συναισθήματα της μετά από την βράβευση του Πετρίδειου Ιδρύματος η κ. Τσιπολίτη ανέφερε πως αισθάνεται συγκίνηση , ικανοποίηση αλλά και κουράγιο να συνεχίσει. Επειδή ο κόσμος δεν είναι μονοσήμαντος είναι πολυσήμαντος και όλα τα ερεθίσματα μπορείς να τα βάλεις σε ένα θεατρικό ή σε ένα διήγημα, κατέληξε.