Πρίν από ένα χρόνο ήχησαν λυπητερά οι καμπάνες της Ιεράς Μονής Αγίου Νεοφύτου.
Ξεκίνησε το ταξίδι της αιωνιότητας ο Αήμνειστος Πολυαγαπημένος μας Αρχιμανδρίτης Αλέξιος Εγκλειστριώτης.
Ένας Ιερωμένος, ο οποίος στάθηκε σε πολλούς ανθρώπους σαν βράχος δίπλα τους, βοηθούσε άπορες οικογένειες, ορφανά παιδιά και ηλικιωμένους.
Ο Ραφαήλ Δημητρίου ανέφερε ότι τον είχε σαν δεύτερο πατέρα και εκείνος τον έβλεπε σαν γιο του, βρισκόταν δίπλα του σαν άγγελος και με τα φτερά του τον προστάτευε από τα πάντα, του μάθαινε την πνευματική πορεία που πρέπει να διανύουμε σε αυτήν την ζωή και έκαναν μαζί τα πάντα για να βοηθούν εκεί που έπρεπε.
Τώρα τον νιώθω εδώ μαζί μου, νιώθω την ύπαρξη του, την παρουσία του και τα λόγια του που μου έλεγε και μου έγραφε. Θα μείνουν για πάντα μέσα στην ψυχή μου.
Η ψυχή του βρίσκεται εκεί ψηλά με τους Αγγέλους και με τους Αγίους που αγαπά και σίγουρα ευφραίνεται η ψυχή του που η εκκλησία του Αγίου Εφραίμ φθάνει προς το τέλος της.
Είχε ακόμη ένα έργο που δεν πρόλαβε να ξεκινήσει αλλά μετά το τέλος της εκκλησίας του Αγίου Εφραίμ θα γίνει και αυτό εις μνήμη του.
Αιώνια σου η μνήμη Πατέρα μου.