Αρχές του 2020 εμφανίστηκαν τα πρώτα κρούσματα του νέου κορωνοϊού Covid-19 στην Κύπρο.
Από τότε μέχρι σήμερα η πανδημία, με απανωτά σκαμπανεβάσματα, έχει αλλάξει τη ζωή μας. Για κάποιους ομολογουμένως λιγότερο, για την πλειοψηφία όμως δημιούργησε έντονα οικονομικά προβλήματα. Γενικά όμως και ενώ συμπληρώνονται δύο χρόνια, όλο και πιο δύσκολη γίνεται η καθημερινότητα. Παρόλο που ο φετινός χειμώνας αποδεικνύεται ιδιαίτερα βροχερός, η αγορά στην επαρχία μας έχει «στεγνώσει» λόγω της κρατικής αδράνειας.
Η Πάφος, μαζί και η ελεύθερη περιοχή Αμμοχώστου, αποτελούν τις δύο κατεξοχήν τουριστικές περιοχές της Κύπρου. Με άλλα λόγια είναι οι δύο επαρχίες όπου οι κάτοικοι βασίζονται για τα προς το ζην, σχεδόν αποκλειστικά στον τουρισμό. Ο γεωργικός τομέας στην Πάφο, που άλλοτε ήταν η κύρια ασχολία των κατοίκων, πνέει τα λοίσθια, αφού λόγω Ευρωπαϊκής Ένωσης κατάντησε μη ανταγωνιστικός. H οικονομία της επαρχίας Πάφου, είναι ως εκ τούτου, πλήρως εξαρτημένη από την τουριστική βιομηχανία. Ξενοδοχεία, διαμερίσματα, επαύλεις, κατασκευές ακινήτων, καταστήματα, υπηρεσίες και κάθε είδους δραστηριότητα, στοχεύουν άμεσα ή έμμεσα στον εισερχόμενο τουρισμό.
Ο κύριος τροφοδότης της τουριστικής βιομηχανίας της Πάφου είναι η Αγγλία, μια χώρα που σήμερα, αφενός ευρίσκεται εκτός ΕΕ και αφετέρου θεωρείται η αιτία των δεινών της Κύπρου. Γίνεται ως εκ τούτου αντιληπτό, ότι το τρίπτυχο: πανδημία, εξάρτηση από τον τουρισμό και η Αγγλία σαν κύρια τουριστική αγορά για την Πάφο αλλά και την Κύπρο, μπορεί να δημιουργήσει την «τέλεια καταιγίδα» που θα καταστρέψει κάθε γραμμή άμυνας και επιβίωσης του κράτους. Αβίαστα προκύπτει το ερώτημα: ποια μέτρα λαμβάνει το ίδιο το κράτος και οι υπηρεσίες του, που όφειλαν να σχεδιάζουν κάθε βήμα και να κατευθύνουν προς ένα μείγμα οικονομικής δραστηριότητας μακριά από επικίνδυνες συνταγές; Αυτό που συμβαίνει σήμερα περιγράφεται εν συντομία σαν: «όλα μας τα αυγά σε ένα καλάθι».
Μπορούν να αισθάνονται κάπως άνετα, όσοι από τους Παφίτες φάνηκαν τυχεροί να εργάζονται στο δημόσιο, σαν μέλη της κυβέρνησης και της βουλής, στη δημόσια υπηρεσία, στην εκπαιδευτική υπηρεσία, σε ημικρατικούς οργανισμούς, στις δυνάμεις ασφαλείας και στην τοπική αυτοδιοίκηση, συμπεριλαμβανομένων και των συνταξιούχων από τις πιο πάνω θέσεις. Αν αναλογισθούμε επιπλέον ότι, οι διαχρονικά κυβερνήσαντες, είτε δεξιοί, είτε κεντρώοι, ή αριστεροί, διαχώρισαν το λαό στους προνομιούχους, με όλα τα ωφελήματα και στους «μόνιμα καταδικασμένους», τότε δεν είναι δύσκολο να περιγραφεί το σημερινό κοινωνικό πορτραίτο της Πάφου, αλλά και της Κύπρου γενικότερα. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει και για την τάξη των επιχειρηματιών της επαρχίας, μικρών ή μεγάλων, οι οποίοι εν μέρει βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση, καθώς η κυβέρνηση τραβά χειρόφρενο στην οικονομική δραστηριότητα στην προσπάθειά της να εμποδίσει την εξάπλωση του ιού. Η πανδημία απειλεί πλέον κάθε πρόοδο που έχει συντελεστεί στην επαρχία τις τελευταίες δεκαετίες.
Και ενώ ο φετινός χειμώνας αποδεικνύεται πολύ δύσκολος για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα και τις επιχειρήσεις, ειδικά του τουριστικού τομέα, το κράτος δεν προσφέρει γρόσι για να πάρουν κάποιες ανάσες και να αποφύγουν την πορεία προς την ανέχεια, για την οποία άλλωστε δεν ευθύνονται οι ίδιοι. Να υποθέσουμε μήπως πως φυλάει τα τόσο αναγκαία επιδόματα για να τα δώσει «διπλά» τον επόμενο χειμώνα, όταν δηλαδή θα κορυφώνεται η προεκλογική εκστρατεία για τις προεδρικές εκλογές του 2023;
Αντώνης Τρακκίδης, Διορισμένος Δημοτικός Σύμβουλος Γεροσκήπου.
