Η εικαστικός Στέλλα Καραγιώργη αυτή την περίοδο ετοιμάζει έναν “Πολυχώρο Τέχνης” στην Πάφο, καθοδηγούμενη, όπως δηλώνει, από την πεποίθηση ότι η τέχνη φέρνει τον κόσμο κοντά, ανεξαρτήτου φυλής ή ηλικίας, ανοίγει καρδιές και ενώνει πνεύματα.
Σε δηλώσεις της η εικαστικός ανέφερε πως στον “Πολυχώρο Τέχνης” θα φιλοξενεί διάφορα είδη τέχνης και εκδηλώσεις ανάμεσα στις οποίες διαλέξεις, συμπόσια, καλλιτεχνικά εργαστήρια και φυσικά εκθέσεις ζωγραφικής, γλυπτικής κλπ. Ο Πολυχώρος Τέχνης αναμένεται να είναι έτοιμος, όπως ανακοίνωσε, εντός του Ιανουαρίου του 2022 και θα είναι ανοικτός για το κοινό. Η εικαστικός, που έχει συμμετάσχει σε αρκετές εκθέσεις τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Κύπρο, αποκόμισε πολλά από αυτές τις εμπειρίες που την «έκτισαν», όπως ομολογεί, τόσο ως καλλιτέχνη αλλά και ως άνθρωπο.
Αυτό που της έμεινε όμως πιο πολύ είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και συνεργασίες που προκύπτουν με έναυσμα την τέχνη. Η τέχνη, σημειώνει, φέρνει τον κόσμο κοντά, ανεξαρτήτου φυλής ή ηλικίας, δυστυχώς, όμως, παρατήρησε, υπάρχει και η άλλη πτυχή, μια σκοτεινή πλευρά στον κόσμο της τέχνης, αυτή, όπως είπε, του εγωισμού, της ανάγκης για προβολή, του ανταγωνισμού μεταξύ των καλλιτεχνών, αλλά και από την άλλη της εκμετάλλευσης του καλλιτέχνη από κερδοσκόπους οργανισμούς, γκαλερί και άτομα.
Αυτή η πτυχή την ενοχλεί αρκετά. «Με κάνει να αντιλαμβάνομαι τις παγίδες που ενέχει το καλλιτεχνικό μονοπάτι και τα στραβά του κόσμου της τέχνης που κάποτε φαίνεται να περιστρέφεται στη δική του τροχιά αποκομμένος από την κοινωνία, την καθημερινότητα και την ουσία της ζωής», δηλώνει.
«Η προώθηση του πολιτισμού απαιτεί κάποια ευαισθησία και παιδεία από ηγέτες με όραμα», λέει. «Ακόμα δεν έχουμε αντιληφθεί την αξία του πολιτισμού και τις ευκαιρίες που μπορεί να προσφέρει στο νησί», προσθέτει και σημειώνει πως σ’ άλλες χώρες του εξωτερικού ο πολιτισμός είναι ένα αναπόσπαστο μέρος της ζωής και της καθημερινότητας.
Εκτίμησε επίσης πως πρέπει να υπάρξει στήριξη προς τους δημιουργούς, αναφέροντας ως παράδειγμα την Ιρλανδία που πρόκειται να γίνει η πρώτη χώρα στον κόσμο που θα εφαρμόσει πιλοτικά ένα εθνικό σύστημα βασικού εισοδήματος για καλλιτέχνες και εργάτες της τέχνης, ούτως ώστε να μπορούν να αφιερωθούν στην δημιουργία χωρίς να αποσπώνται από το βιοποριστικό κομμάτι και την ασυνέχεια του εισοδήματος.
Πρόσθεσε ακόμη πως στην Κύπρο τον καιρό των lockdowns οι καλλιτέχνες δοκιμάστηκαν σκληρά και έβαλαν πολύ αγώνα ώστε η πολιτεία να τους αναγνωρίσει και να προσφέρει την ανάλογη βοήθεια σε επιδόματα, η οποία και καθυστέρησε σε μεγάλο βαθμό. Εκτίμησε τέλος τι με τον χρόνο βελτιωνόμαστε, αλλά έχουμε πολύ δρόμο ακόμα να καλύψουμε, κατέληξε.
Έμπνευση αντλεί από παντού, σημειώνοντας πως αυτό που χρειάζεται είναι ένα μικρό ερέθισμα, όπως μια όμορφη στιγμή σε ένα μονοπάτι φύσης, ένα τραγούδι με ωραίους στίχους, μια παλιά φωτογραφία, ένα λουλούδι, ένα αρχαίο αγγείο, η ζωγραφιά ενός παιδιού, μια προσωπική εμπειρία… Μετά, το μυαλό κατακλύζεται από ιδέες και ο κόσμος όλος ανοίγεται μέσα της, συμπληρώνει, προσθέτοντας πως η έμπνευση διαρκεί μια στιγμή, είναι φευγαλέα και πολύ εύθραυστη. Ο στόχος ενός καλλιτέχνη είναι, συνέχισε, να την κρατήσει ζωντανή, να παντρέψει το άυλο με το υλικό και να το μετουσιώσει σε έργο τέχνης. Για τα έργα της, εμπνέεται, όπως δηλώνει, από τους μύθους και την πανάρχαια κληρονομιά της Κύπρου με σκοπό τον εντοπισμό εικαστικών αξιών πίσω από τα αρχαία σύμβολα, μοτίβα και αρχέτυπα. Κύριος στόχος της είναι να διερευνήσει νέους τρόπους ερμηνείας του παρελθόντος, για να μεταμορφώσει την αρχαία τέχνη σε κάτι το νέο και διαφορετικό, μια νέα μορφή τέχνης που θα απευθύνεται σε ένα κοινό του 21ου αιώνα που κατέχει ένα εντελώς διαφορετικό σύστημα πεποιθήσεων και αξιών.
Ερωτηθείσα τι γκάμα υλικών και τεχνικών χρησιμοποιεί ανέφερε πως γενικώς της αρέσει να πειραματίζεται με διάφορα είδη υλικών και τεχνικών ανάλογα με τις ανάγκες του έργου. Καταπιάνεται με ζωγραφική, κεραμική γλυπτική, μεικτά μέσα, ψηφιακή τέχνη και εγκαταστάσεις στον χώρο.
Η εικαστικός σήμερα ζει και εργάζεται στην Πάφο. Έχει σπουδάσει Καλές Τέχνες και Ιστορία της Τέχνης στις ΗΠΑ στο Πανεπιστήμιο του Τέξας το 2001-2005. Το 2005 συνέχισε για τις μεταπτυχιακές σπουδές της στην Αγγλία στο St. Martins College of Art & Design, UAL στο Λονδίνο και στο πανεπιστήμιο του Northampton. Το 2013 ολοκλήρωσε το Διδακτορικό της στην Τέχνη στο De Montfort University, στο Λέστερ. Η έρευνα για το διδακτορικό της επικεντρώθηκε στη μελέτη της προϊστορικής τέχνης της Κύπρου και την εφαρμογή των αρχαίων σύμβολων, μοτίβων και αρχετύπων στην σύγχρονη εικαστική έκφραση και κοινωνία.
Μετά από πολλά χρόνια σπουδών στο εξωτερικό, το 2013 επέστρεψε μόνιμα στην Κύπρο, όπου και εργάζομαι ως διδάσκαλος τέχνης σε ιδιωτικό σχολείο. Εκτός αυτού, δραστηριοποιείται και με την διαδικτυακή διδασκαλία σε φοιτητές πανεπιστημίου, ενώ παράλληλα προσφέρει εξειδικευμένα εργαστήρια και συμβουλευτικές υπηρεσίες σε θέματα πολιτιστικής κληρονομιάς.