Κανένας δεν αμφισβητεί πλέον τη δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει χιλιάδες νοικοκυριά στην Κύπρο.
Η επέκταση της πανδημίας, ειδικά το «δεύτερο κύμα» που ταλαιπωρεί τώρα το χειμώνα και την Κύπρο, είναι ο κυριότερος λόγος που οδήγησε την οικονομία σε τραγικά επίπεδα. Γεγονός που αποβαίνει καταστροφικό για την πλειοψηφία των πολιτών που έχουν επηρεαστεί εισοδηματικά.
Η Γεροσκήπου περιλαμβάνεται στις οντότητες όπου οι περισσότεροι κάτοικοι απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα, που πλήττεται άμεσα από την πανδημία. Η διάλυση του τουρισμού, της ατμομηχανής της οικονομίας, οδηγεί σε κραυγές απόγνωσης εκατοντάδες νοικοκυριά, ενώ η κεντρική εξουσία του κράτους, ακόμα και μέσω διαγγελμάτων, περί άλλων τυρβάζει.
Δεν συνάντησα προσωπικά τόση φτώχεια στη Γεροσκήπου από τα παιδικά μου χρόνια. Ο απλός κόσμος είναι ταυτόχρονα και περήφανος, με συνέπεια να μην εξωτερικεύει το δράμα στο οποίο άθελα του μετέχει. Βλέπω οικογένειες με την ολότητα των μελών τους στην ανεργία. Κάποιες άλλες οικογένειες να στηρίζονται στη σύνταξη της γιαγιάς για να εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή διαβίωση. Ξέρω οικογένειες με φοιτητές που ανέστειλαν ή διέκοψαν τις σπουδές των παιδιών τους. Ξέρω, όχι λίγους Γεροσσηπιανούς που αναγκάζονται να «απλώνουν το χέρι». Και αν αποδεδειγμένα το κράτος είναι ανάλγητο και αρκείται μόνο σε επιδόματα πείνας, δεν επιτρέπεται στο Δήμο να παραμένει αδιάφορος, έστω και αν πρέπει να αντικαταστήσει εν μέρει το κράτος και την υποχρέωση του για κοινωνική πολιτική. Τα δεδομένα βοούν, οι απλήρωτοι λογαριασμοί στοιβάζονται για τους δημότες και οι επόμενοι μήνες θα γίνουν ακόμα πιο δύσκολοι.
Παραμένω έντονος στην ανάγκη ενάσκησης πιο αποτελεσματικής κοινωνικής πολιτικής. Αυτή είναι άλλωστε η πεμπτουσία του ρόλου της τοπικής αυτοδιοίκησης, ο εντοπισμός εν προκειμένω και η όσο το δυνατόν αμεσότερη επίλυση των προβλημάτων εξαιτίας της φτωχοποίησης της Γεροσκήπου.
Όσο πιο απλά γίνεται θα ισχυριστώ ότι η προσφορά από το Δήμο προς δεκάδες δυσπραγούσες οικογένειες μιας «τσαντούλας» με λίγα τρόφιμα τα Χριστούγεννα, αποτελεί ένα πολύ μικρό βήμα προς μια σοβαρή κοινωνική πολιτική αντάξια της ιστορίας της Γεροσκήπου.
Άμεση είναι η ανάγκη για ελάφρυνση των οικονομικών υποχρεώσεων των δημοτών. Και επειδή οι θεωρητικολογίες δεν με εκφράζουν, καλώ τη δημοτική αρχή να συζητήσει την αφομοίωση από το Δήμο της επερχόμενης χρέωσης για το ΣΑΠΑ, των περίπου €200 ανά νοικοκυριό, προς όφελος των δημοτών. Έστω και στοχευμένα!
Σε περιόδους βαθιάς οικονομικής κρίσης και όταν τα έσοδα του Δήμου κατρακυλούν, αυτό που πρώτιστα χρειάζεται είναι η αναθεώρηση των προϋπολογισμών του, ενέργεια που έγινε με τη βοήθεια του οικονομικού τμήματος του Δήμου. Επιπλέον όμως θα έπρεπε να μειωθούν περαιτέρω τα έξοδα και να δοθεί προτεραιότητα στην ενίσχυση των κοινωνικών παροχών. Η Γεροσκήπου με τις ιδιαιτερότητες της ζει στο πετσί της τη φτωχοποίηση.
Ισχυρίζομαι ότι η φτώχεια δεν αντιμετωπίζεται με ψυχολογική στήριξη αλλά με ενέργειες για διασφάλιση της αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Για τούτο όμως απαιτείται σχεδιασμός που θα περιλαμβάνει καταγραφή εκείνων των δημοτών που χρειάζονται πραγματική στήριξη. Βήματα που θα λαμβάνουν υπόψη και την ιδιαίτερη ευαισθησία του θέματος. Δεν πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα η κατασκευή ενός ακόμη πεζοδρομίου σε περιόδους οικονομικής κρίσης, ενώ την ίδια στιγμή πολλοί Γεροσσηπιανοί, είτε πεινούν, είτε αποδεδειγμένα αδυνατούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες.
Αντώνης Τρακκίδης, Δημοτικός Σύμβουλος Γεροσκήπου, Κίνηση Σωτηρία της Πάφου.