Δεν υπάρχει κράτος τελικά. Τι να τους πεις άλλο δηλαδή; Συνεχίζουν τα βασανιστήρια και πασκίζουν να μας αφαιρέσουν ακόμα και την ελπίδα να δούμε καλύτερες μέρες. Ούτε λόγος για κράτος δικαίου. Αυτοί που αποφασίζουν, όπως τα μωρά της προδημοτικής, φορτώνουν την αποδειγμένη ανεπάρκεια τους στην πανδημία.

Με συνεχόμενα λοκντάουν και επιδόματα πείνας, για όσο κρατήσει η πανδημία, νομίζουν ότι επιτελούν το καθήκον τους. Οι χώρες του ευρωπαϊκού βορρά, που παν να μιμηθούν οι δικοί μας «αστέρες», προσφέρουν πολλά άλλα κοινωνικά ωφελήματα που ισοσκελίζουν τυχόν χαμηλά επιδόματα ή συντάξεις. Χρειάζεται πολύ μυαλό για να αντιληφθούν ότι προέχει η διασφάλιση της κοινωνικής δικαιοσύνης όταν αποφασίζονται μέτρα για αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας; Ο ερασιτεχνισμός τους είναι ήδη αισθητός και τον πληρώνει η πλειοψηφία των νοικοκυριών που θα υποχρεωθούν να αντικαταστήσουν τα εδέσματα στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι με «χόρτα βραστά», που προσφέρει άλλωστε απλόχερα και δωρεάν η κυπριακή φύση. Ο ιστός της κυπριακής κοινωνίας οδηγείται σε ολοκληρωτική κατάρρευση. Δεν αρκεί να αντιγράφουμε αποσπασματικά κάποιες συνταγές της Ευρώπης τη στιγμή που η όλη κοινωνική διάρθρωση σε χώρες όπως η Κύπρος, είναι μόνο κατ’ επίφαση ευρωπαϊκή. Πώς αλλιώς, εκτός από ανεπαρκή, μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τη «συνοπαρτζιά της πρωτεύουσας» που δεν μπορεί να δει εκτός των σαλονιών της εξουσίας;

Και ενώ «οι άριστοι των αρίστων» δεν θέλουν να χάσουν ούτε γρόσι από τα ωφελήματα τους, αδιαφορούν για τον απλό κόσμο. Ελπίζουν ίσως πως το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού θα φέρει πίσω, από τη μια μέρα στην άλλη, τους γνώριμους ρυθμούς της αρπαχτής και του στοιβάγματος εκατομμυρίων σε τράπεζες και θυρίδες τραπεζών, σε φορολογικούς παραδείσους του εξωτερικού. Η ιστορία επαναλαμβάνεται για όσους δεν διδάσκονται από αυτή. Τα καράβια προσφύγων για τη Νέα Πάφο και τη Νέα Λευκωσία δεν αποτελούν απομακρυσμένο σενάριο, ας κοιτάξουμε μόνο εκατό χρόνια πίσω τι συνέβαινε στο λιμάνι του Πειραιά. Οι γαλαζοαίματοι που θα φύγουν φυσικά πρώτοι, θα στηριχτούν σε κάποια εκατομμύρια που έχουν «στην άκρη» για να συνεχίσουν ανέμελα τη ζωή τους σε νέες πατρίδες. Εκατομμύρια φυσικά που μάζεψαν από την πάλαι ποτέ Κυπριακή Δημοκρατία, ίσως το πιο διεφθαρμένο κράτος της Ευρώπης, μέσω του χρηματιστηρίου, της φούσκας των ακινήτων ή των χρυσών διαβατηρίων.

Υποθέτω πως θα ήταν ορατός ο κίνδυνος για εγκεφαλικό επεισόδιο αν μπορούσαμε να δούμε τους τραπεζικούς λογαριασμούς, μαζί και το περιεχόμενο των τραπεζικών θυρίδων του κάθε «άριστου των αρίστων», μεταξύ αυτών και του κάθε Σκυλλολούρη.

Ποτέ μα ποτέ δεν έφτασε ετούτος ο τόπος σε τέτοιο εξευτελισμό και το κρατικό αχούρι σε τέτοιο χάλι. Είναι όμως ο λαός άμοιρος ευθυνών; Αφού εμείς τους ψηφίζουμε, γιατί έτσι μας είπε το κόμμα μας, γιατί εν φίλοι μας ή κουμπάροι μας, γιατί ετάξαν μας να «σάσουν τον μιτσήν» σε καμιά θέση στο δημόσιο, γιατί δήθεν εν καλά κοπελλούθκια. Τους ψηφίζαμε, δυστυχώς, παρόλο που βλέπαμε την «κωλοσυρμαθκιά της κουφής». Στην καταστροφή θα είμαστε όμως μόνοι, αφού αυτοί θα λείπουν. Υπάρχει ίσως πολύ λίγος χρόνος για να ανατρέψουμε την πορεία καταστροφής της Κύπρου.

Αντώνης Τρακκίδης, Δημοτικός Σύμβουλος, Κίνηση Σωτηρία της Πάφου.