Εξηντατρία χρόνια μετά και οι σκέψεις όλων μένουν αναλλοίωτες. Φορείς, οργανωμένα σύνολα, συναγωνιστές, και οι εκτιμητές του έργου του θα συγκεντρωθούν απόψε για ακόμη μια φορά μπροστά από τον Ανδριάντα του για να τιμήσουν την μέρα της θυσίας του που παραμένει αναλλοίωτή στο χρόνο.
Θα αντικρίσουν εκείνον που πείρε μίαν ανηφοριά, που πήρε μονοπάτια, για την πεντασύλλαβη όμορφη για την οποία θυσιάστηκε περνώντας στην αθανασία. Ο Ευαγόρας Παλλικαρίδης παραμένει αιώνιο εθνικό σύμβολο αντρείας, λεβεντιάς και φάρος καθοδήγησης.
ΌΛΟΙ ΑΠΟΨΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΔΡΙΑΝΤΑ ΤΟΥ ΗΡΩΑ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ!!!
Παλιοί συμμαθηταί,
Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας, κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα, κάποιος που μπορεί να μη τον ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του, Δεν κάνει να τον κλαίτε. Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο. Του φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Θ΄ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα
μεσ΄ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για τη Λευτεριά θα ΄χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα ΄ρθει το καλοκαίρι
Τη Λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ΄ ανεβώ, θα μπω σ΄ ενα παλάτι,
το ξέρω θαν απάτη, δεν θαν αληθινό.
Μεσ΄ το παλάτι θα γυρνώ ώσπου να βρω τον θρόνο,
βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ΄ αυτό.
Κόρη πανώρια θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ.
Γειά σας παλιοί συμμαθηταί. Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας. Κι όποιος θελήσει για να βρει ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο, ας πάρει μιαν ανηφοριά ας πάρει μονοπάτια να βρει τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα. Αν ζω, θα μ΄ βρει εκεί.