Το προσωνύμιο Νικοξυλίτης δεν είναι γνωστό από πού προήλθε, όπως επίσης και η ακριβής ημερομηνία ίδρυσης του μοναστηριού. Σύμφωνα με πηγές η χρονολόγηση του μοναστηριού τοποθετείται κατά τον 9ο με 10ο αιώνα και κτίστηκε από τους μοναχούς μιας παλαιότερης Μονής αφιερωμένης και πάλι στον Άγιο Γεώργιο, την οποία εγκατέλειψαν εξαιτίας των αραβικών επιδρομών.

Το μοναστήρι απέκτησε ιδιαίτερο πλούτο και βρισκόταν στο αποκορύφωμα της ακμής του κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας μέχρι και τις αρχές του 19ου αιώνα, όπου συγκαταλεγόταν ανάμεσα στις πλουσιότερες μονές της Κύπρου με μεγάλη κτηματική περιουσία και πολλά μετόχια. Η φθίνουσα πορεία του Μοναστηριού ξεκίνησε το 1808, όταν οι Τούρκοι κρατούσαν ομήρους όλους τους μητροπολίτες του νησιού και προκειμένου να τους απελευθερώσουν ζητούσαν από τον κυπριακό λαό ένα υπέρογκο ποσό. Τότε αποφασίστηκε η εκποίηση μέρους της ακίνητης περιουσίας των πλουσιότερων ναών και μονών, με σκοπό την απελευθέρωση των επισκόπων. Ανάμεσα στις πλουσιότερες μονές συγκαταλεγόταν και η Μονή του Αγίου Γεωργίου του Νικοξυλίτη, όπου ένα μεγάλο μέρος της κτηματικής της περιουσίας πουλήθηκε σε ιδιώτες.

Από το μοναστήρι απέμεινε μόνο η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, που ανακαινίστηκε από τα θεμέλια το 1923,ύστερα από πυρκαγιά. Η εκκλησία στην πορεία αφέθηκε στο πέρασμα του χρόνου και από σεισμούς που έπληξαν την Πάφο τη δεκαετία του ’50, υπέστη σοβαρές ζημιές. Το εξωκλήσι είναι πετρόκτιστο κτισμένο σε ρυθμό μονόκλιτης βασιλικής. Το εσωτερικό της είναι ιδιαίτερα λιτό, καθώς αποτελείται από ένα απλό εικονοστάσι με λιγοστές εικόνες.

Η Μονή του Αγίου Γεωργίου του Νικοξυλίτη, παρόλο που είναι ένα απλό οικοδόμημα, αποτελεί ένα από τα μνημεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, με μια μακραίωνη ιστορία πολλών αιώνων.