“Στις Δημοτικές Εκλογές στην Τουρκία είναι γεγονός ότι ο Ερτογάν υπέστη «τραυματισμό», αφού έχασε σε 6 μεγάλους Δήμους, ανάμεσα τους και οι εμβληματικοί Δήμοι Κωνσταντινούπολης και Άγκυρας.
Ωστόσο είναι επίσης γεγονός, ότι το Κόμμα «Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης», του οποίου ηγείται, διατήρησε τις δυνάμεις του. Κάτι που του επιτρέπει να συνεχίσει την πολιτική του παντοδυναμία για τα επόμενα τεσσερισήμισι χρόνια, αφού δεν προβλέπονται οποιεσδήποτε νέες εκλογές.
Είναι ως εκ τούτου παράδοξο, να καλλιεργούνται αυταπάτες σε Ελλάδα και Κύπρο ότι ο Ερτογάν έχει αποδυναμωθεί, λόγω των αποτελεσμάτων των Δημοτικών εκλογών, και γι’ αυτό θα πάψει να είναι επιθετικός και αδιάλλακτος είτε σε ότι αφορά το Κυπριακό είτε σε ότι αφορά τα Ελληνοτουρκικά.
Ιδιαίτερα αξιοπερίεργη είναι η αντιμετώπιση και ο σχολιασμός του νεοεκλεγέντα και ακόμα αμφισβητούμενου από τον Ερτογάν, Δημάρχου Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, από τα Ελλαδικά ΜΜΕ. Τον παρουσιάζουν φιλέλληνα, ποντιακής καταγωγής, επισκέπτη των Γιαννιτσών και επιδέξιο χορευτή ποντιακών χορών!
Ξεχνώντας ότι το Κόμμα του, το τουρκικό «Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα», έχει ακόμα πιο εθνικιστικές, μισαλλόδοξες και ανθελληνικές θέσεις. Του οποίου ο ηγέτης, Κεμάλ Κιλιτσνάρογλου, έχει χαρακτηρίσει 18 ελληνικά νησιά ως «κατεχόμενα» από την Ελλάδα, καταγγέλλοντας τον Ερτογάν ότι δεν τα διεκδικεί.
Οι ευσεβείς πόθοι, διαχρονικά, έβλαψαν τη σοβαρή και υπεύθυνη στρατηγική του Ελληνισμού απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα και αρπακτικότητα.
Ανεξάρτητα από το ποιος κυβερνά την Τουρκία και ανεξάρτητα από τις ρητορικές που αναπτύσσονται κατά καιρούς, δεν πρέπει να παροράται το γεγονός ότι η τουρκική πολιτική είναι μία και ενιαία, όπως καθορίζεται από το πανίσχυρο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας. Σε αντίθεση με ότι συμβαίνει σε Ελλάδα και Κύπρο, όπου η διαχείριση των εθνικών θεμάτων, αποτελεί, ως μόνιμο φαινόμενο, αντικείμενο κομματικών και πολιτικών αντιπαραθέσεων.
Αναφερόμενοι στο «Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα», χρήσιμο είναι να θυμηθούμε ότι είναι η συνέχεια του «Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος» του Ετζεβίτ, που διενήργησε την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974.
Δυστυχώς, η επιπολαιότητα και η επιφανειακή και επιδερμική «ανάγνωση» των εξελίξεων στην Τουρκία, αποτελεί μόνιμο χαρακτηριστικό της Ελλαδικής και Κυπριακής πολιτικής.
Όσο οι ευσεβείς πόθοι, οι αυταπάτες και οι ψευδαισθήσεις κυριαρχούν , οι στρατηγικές στα μείζονα εθνικά θέματα θα παραπαίουν.
Όσο αυτό δεν γίνεται αντιληπτό και όσο απουσιάζει μια μόνιμη εθνική στρατηγική, στη βάση της ρεαλιστικής εκτίμησης των δεδομένων, ο Ελληνισμός θα καταβάλλει βαρύ τίμημα και θα υφίσταται αρνητικές συνέπειες, μερικές φορές τραγικές, όπως συνέβη με την τραγωδία του 1974, στην Κύπρο.
του Γιαννάκη Λ. Ομήρου
Τέως Προέδρου Βουλής των Αντιπροσώπων”